Nicht nur diese Dame hatte bei der Mundart Lesung im Altersheim Anmerkungen aus der eigenen Erinnerung.
Mundart bei Andreas Neeser: eine ganze Welt tut sich auf.
Uf dr falsche Siite vo dr Wält
Si händs jo welle rächt mache, aber glingget händ s ne gliich. Und zwar zgrächtem. Debii isch er numen uf dr falsche Siiten uf d Wält choo.
Alles isch verchehrt gsii. Und s händ alli gseit, das sigi nid normal, me chönis aber richte. Händ em welle s Läben erklääre, wie wenn er kei Ahnig gha hätt, kei Chopf, keis Gspüüri, nüüt.
Schön mit dr Gable het er scho ggässe, farbigi Zeichnige gmacht mit Riisefisch und Samichlöis, und tüümelet fascht nümm. – E Chranket sigis nid, numen im Chopf e Fähler. Er sölls doch mol probiere, s rächte Händli näh. D Sunne schiint grad heller, s Rössli gumpet hööcher, d Rhabarberwääijen isch no halb so suur. Es wäär um s Luege z tue – und hätt ers de emol erlickt, es wäär i allne wohl. Er söll doch, wil er wett. Süsch müess er de am Änd. ….
Dorfschreiber 